Beschreibung

Komünistler tarihlerinden utanmak zorunda mı?

1990'ların baþında Sovyetler Birliði yıkıldıðında, çoðu komünist için geride kalan "reel sosyalizm" tarihi, utanç duyulması gereken bir geçmiþ olarak görüldü.

Yazara göre, zulme uðrayan etnik veya dinsel grupların tarihinde daima böyle bir olguyla karþılaþırız. Kurbanlar, zulüm gördükleri sürecin belli bir anında zalimlerin görüþlerini benimseme eðilimi gösterirler ve bu nedenle kendilerini hor görmeye, kendilerinden nefret etmeye baþlarlar.

Kendinden nefret, SSCB'nin yıkılıþından bu yana, komünist hareketin savaþmak zorunda kaldıðı sorunların baþında yer alıyor. Kendi geçmiþlerini yücelten galiplerin þiþkin egoları, karþılıðını maðlupların çilesinde buluyor.

Domenico Losurdo, kendinden nefret etme salgınına karþı verilen mücadelenin, Ekim Devrimi'yle baþlayan büyük ve muhteþem dönemin eleþtirel bilançosunun çıkarılmasıyla birleþtirilmesi gerektiðini savunuyor. Bu eleþtirel bilanço, ne kadar radikal ve önyargısız çıkarılırsa o kadar etkili olacaktır. Buna karþılık kendinden nefret etme, kendi tarihiyle yüzleþmekten ve bu tarihin içinden parıldayan ideolojik ve kültürel savaþımın gerçekliðinden korkakça kaçmak demektir. Eðer özeleþtiri, komünist kimliðin yeniden kazanılmasının ön koþuluysa, kendinden nefret etmek de teslim olmakla ve baðımsız komünist kimliðin inkârıyla eþanlamlıdır.

Losurdo, bu anlayıþtan hareketle SSCB ve Çin deneyimlerini eleþtirel bir incelemeye tabi tutuyor. Güçlü yönlerini ve zaaflarını birlikte deðerlendirerek, bizi tarihten kaçmamaya çaðırıyor. Zorlu koþullar altında giriþilen bu gözü pek deneyimlerin olumlu mirasına sahip çıkıp selamlarken, aynı zamanda geleceðin sosyalizmi için hangi bakımlardan aþılmaları gerektiðini de ortaya koyuyor.