Beschreibung

11-13. yüzyıllar arasında hüküm süren Selçuklular, siyasi ve askerî mücadelelerin bir gereði olarak istihbarata önem verip iç, dıþ ve askerî alanlarda bu hususta faaliyetlerde bulunmuþlardır. Ülke içerisinde siyasi rakiplerin gizli planlarını deþifre etmek, devlet adamlarının hâl ve hareketlerine vâkıf olmak, halkın emniyet ve huzurunu saðlamak amacıyla istihbarat mekanizması iþletilmiþtir. Diðer devletlere karþı siyasi, dini, ekonomik ve kültürel alanlarda yaþanan her geliþmeyi en kısa sürede haber alma ve ona göre strateji belirleme ihtiyacı istihbaratın önemini artırmıþtır. Askerî alanda düþmanın potansiyel gücünü keþfedip taktik belirlemek, harekât tarzlarına vâkıf olup plânlarını bozmak, aldatarak pusu ve tuzaklara çekmek zafere götüren en kısa yoldur. Tüm bu faaliyetlerin büyük bir gizlilik içerisinde yerine getirilmesi ve düþmana bu fırsatın verilmeyip tehlikelerin bertaraf edilmesi istihbaratın gereðidir. Selçuklularda sultanlar, devlet adamları ve askerî komutanlar kurumsal ve özel olarak haber alma ve casusluk faaliyetlerine baþvurmuþlardır. Casuslar ve haberciler yanında elçiler, tüccarlar ve esirler de her zaman potansiyel bir istihbarat kaynaðı olarak deðerlendirilmiþtir.