Beschreibung

Ralf Rothmann Baharda Ölmek ile baþlayıp O Yazın Tanrısı ile devam eden üçlemesini Kar Altındaki Gece romanıyla tamamlıyor.

1945, kıþ: 16 yaþındaki Elisabeth kendisini tedavi eden firari Rus askerle birlikte bir sıðınaktadır. Soba borusu deliðinden karda yürüyenlerin ayak seslerini iþitir; yukarıdaki yaþamının onsuz akıp gittiðini, tanıdıðı ve sevdiði tüm insanların onu aramayı çoktan bıraktıðını ve onun orada yattıðını bilmeden kaskatı donmuþ topraktan uzaklaþtıklarını hayal eder. Ve hayallerde kaybolduðu bir an böyle iyi olduðunu, bir daha onların yanına, hiçbirinin yanına, yukarıya çıkmak istemediðini, sonsuza dek Dimitri'yle bu gecede, karın altındaki bu sıcak barıþta yaþamayı arzular...

'Sac barakamız hep soðuk olurdu, demir soba sıcaðı geceden sabaha tutmazdı, ufaklık da gece uyanmıþ, pijamasıyla sendeleye sendeleye otlakta yürümüþ, çıplak ayak... Diz yüksekliðinde duvarla çevrili gübre çukurunu görüyor, e tabii sabah ayazında üstünden dumanlar tütüyor, herhalde sıcak banyo sandı. Neyse iþte içine girip oturuyor, neþe içinde kafasını bir güzel kahverengi pis suyla yıkıyor... Oranın mayalanma yüzünden belli bir ısısı vardı, ne olursa olsun bizim kümes gibi odadan daha sıcak olduðu kesindi... Ben bütün o korku ve dehþetin içinde ne düþündüm biliyor musun: Evet, iþte bizim hayatımız bu. Gübrenin içinde oturuyoruz, gübrenin içinde büyüyoruz, gübre gibi kokuyoruz ve her zaman da böyle olacak...'

Kar Altındaki Gece, Rothmann'ın en iyi kitaplarından biri.
Rainer Moritz, Neue Zürcher Zeitung