Beschreibung

İmparator I. Theodosius'un 395 yılında ölümünden sonra, Manþ Denizi kıyılarından İran sınırına kadar uzanan geniþ Roma toprakları batı ve doðu olarak ikiye ayrılır. Her ne kadar imparatorluðun batı parçası 5. yüzyılın ikinci yarısında tarihe karıþsa da, Roma İmparatorluðu varlıðını doðudaki topraklarında 1453 yılına kadar sürdürür. Baþkenti Roma'dan Byzantion kentine (yeni adıyla Konstantinopolis'e) taþınan, zaman içerisinde Hıristiyanlaþan bu imparatorluk için Bizans adı, ilk kez 16. Yüzyılda Alman hümanist ve filolog Hieronymus Wolf tarafından kullanılmıþ, 19. yüzyıl ve sonrasında bu terim yaygınlaþmıþtır. Ancak, bu kitapta bahsedilen insanlar kendilerini hep Romalı, devletlerini de Roma İmparatorluðu olarak adlandırmıþ; komþuları da onları Romalılar olarak bilmiþtir.

Yaklaþık 11 yüzyıl boyunca varlıðını sürdüren Bizans İmparatorluðu, Anadolu'da en uzun
süre hüküm süren devletlerden biri olmuþtur. Aðırlıklı olarak Yunanca konuþulan ve Hıristiyan olan Bizans dünyasının coðrafi, beþerî ve ekonomik beþiði Anadolu'dur.
14. yüzyıl itibarıyla Anadolu'nun kaybedilmesi, kısa sürede imparatorluðun sonunu getirmiþtir. 13. yüzyılın ortasında İmparator II. Theodoros Laskaris'in, mektuplarından birinde Anadolu'ya Kutsal diyar, anam, Anadolu! diye seslenmesi, bu toprakların imparatorluk için ne denli yaþamsal olduðunu göstermektedir.

Kitabın amacı, konusunda uzman yerli ve yabancı Bizantologların yazdıðı 32 makale aracılıðıyla hem Bizans kültürünün hem daha özelinde Bizans Anadolusu'nun bir sunumunu yapmaktır. Siyasi, bürokratik, askeri, iktisadi ve dini hayat hakkındaki makaleler, devlet aygıtı ve toplumsal yapı üzerine eðilirken; edebiyat, saðlık, sanat ve maddi izler temalı makaleler, gündelik hayatla ilgili deðerli bilgiler sunmaktadır. Kitabın son bölümünde okuyucu, Bizans Anadolusu'nun farklı bölgelerine odaklanan makaleler üzerinden tarihsel bir yolculuða davet edilmektedir.

After the death of Emperor Theodosius I in 395, the vast Roman lands stretching from the
shores of the English Channel to the borders of Iran were divided into two realms, western
and eastern. Although the western part of the empire faded away in the second half of the 5th
century, the Roman Empire continued to exist in its eastern territories until 1453. The name
Byzantine was used for the first time by the German humanist and philologist Hieronymus
Wolf in the 16th century for this empire, whose capital was moved from Rome to the city of
Byzantion (with its new name, Constantinople) and became Christian over time. This term
became widespread in the 19th century and later.

However, the people that this book is about have always called themselves Roman and their
state the Roman Empire, while their neighbors also knew them as Romans.
The Byzantine Empire that ruled for about 11 centuries is one of the states whose reign lasted
the longest in Anatolia. Anatolia was the geographical, demographic, and economic cradle
of this predominantly Greek-speaking Christian population and its culture. The loss of Anatolia
as of the 14th century led to the end of the empire in a short time. The cry of Emperor Theodore II Laskaris - Holy land, my mother, Anatolia! - in one of his letters from the mid-13th century shows how vital these lands were for the empire.

This book aims to present both Byzantine culture and, more specifically, Byzantine Anatolia, through 32 articles by Turkish and foreign Byzantologists, who are experts in their respective fields. While the articles on political, bureaucratic, military, economic and religious life focus on the state apparatus and social structure, articles on literature, health, art, and material culture remains provide valuable information about daily life. In the articles that constitute the last part of the book, the reader is invited to a historical journey through different geographical regions of Byzantine Anatolia.