Beschreibung

"Doktorun muayenehanesinden dıþarı çıktıðımda gözüm görmüyordu. Hayatımda hiç bu kadar çok acı çekmemiþtim. Yürüyemeyip kaldırıma oturdum, hıçkıra hıçkıra aðlamaya baþladım. Bitmiþti her þey, benim için artık hiçbir þeyin anlamı yoktu. Oðlum dünyadan habersiz yaþayacaktı. Hiçbir zaman konuþamayacaktı, okula gidemeyecek, hiç arkadaþı olamayacaktı...
O gece artık bizim yaþamımızın bir anlamı olmadıðına karar verdim.
Bir anne olarak tüm bu duruma katlanamıyor, kabullenemiyordum. Benim ve oðlum için her þeyin bitiðini düþünüyordum. Depresyonun tam orta yerinde, en dibindeydim ve bu dünyadan nasıl gideriz diye planlar yapmaya baþlamıþtım..."
1 numaralı öykünün kahramanının annesi
Kolay bi meslek seç
S. ile bir gün seansta rol çalıþmaları yaparken o benim babam oldu. Ben de üniversite sınavına hazırlanıyorum güya. Ama tercihler konusunda yardıma ihtiyacım var ve babama fikrini soruyorum: "Babacıðım, sence nasıl bir meslek seçmeliyim? Hangi üniversiteye gitmeliyim?" Gelen cevap çok kendisine hastı. "Bence Atatürk Üniversitesi'ne git. Çünkü biz Atatürk'ü çok seviyoruz. Bi de basit bir meslek seç, çok yorulmazsın. Mesela Elektrik-Elektronik Mühendisi falan ol."
7 numaralı öykünün kahramanı
Duyguları anlamıyorum, iliþkilerdeki davranıþları durumlarla eþleþtiriyorum ve o tepkileri ezberliyorum, öyle anlamlandırıyorum. Olayları gözlemliyorum; insanların çoðunlukla olaylara verdikleri tepkileri ezberliyorum. Benzer durumlarda nasıl tepkiler vermiþlerse ben de öyle tepkiler veriyorum. Mesela sinirlenmeyi böyle öðrendim.
Asperger Sendromlu Yetiþkin