Beschreibung

Yazı yoktu ama o vardı.

Tekerlek icat edilmemiþti ama o yerli yerindeydi.

Dünya yaratılmamıþtı ama o kasılıp gevþiyordu.

İnsan henüz cennetteyken onunlaydı ve içindeki her þey de sevgi, aþk, vefa, iyilik, þükür, hamd, dostluk gibi erdemler üzerineydi…

Âdem ata onun sesini dinleyip arzusunu giderme gayretine düþmeseydi belki de yolu yeryüzünde tövbelere, piþmanlıklara ve umutlara hiç evrilmeyecek; çevresi daralmalar ve geniþlemeler, arınmalar ve kirlenmeler, yangınlar ve donmalarla hiç kuþatılmayacaktı.

Þimdi?

Aþk ve nefret, iyilik ve kötülük, saadet ve keder, iman ve inkâr... İnsana insan olduðunu artık bunlarla hissettiriyor. Bazen aydınlık, bazen karanlık; gören göz veya iþiten kulak bazen… Göðüs kafesinde ahenkle her büzülüp geniþlemesi bizi içten içe süratle deðiþtiriyor ve hâlden hâle döndürüyor.

Bud-dub... bud-dub… bud-dub…

Sesindeki ters-yüz oluþ bile adıyla örtüþük: 'Bir þeyi bir yönden öteki yöne çevirmek; renkten renge giriþ, kararsızlık, durmadan dönüþüm ve deðiþim = KALP.'

Kalbe dair ne varsa…
İskender Pala'nın her zamanki yetkin kaleminden…