Beschreibung

Ahmed Arif'ten Leylâ Erbil'e Mektuplar 1954-1957

Ahmed Arif'in Leylâ Erbil'e gönderdiði mektuplardan oluþan bu kitap, edebiyat tarihçilerimize kuþkusuz önemli bilgiler sunmayı vadediyor. Yazıldıkları dönemin entelektüel ve yayın ortamını, Ahmed Arif'in sürgün günlerini, yaþadıðı siyasi baskıyı, içsel dünyasını ve en çok da aþkını tüm çıplaklıðıyla ortaya koyuyor.

"Sabah gözlerimi sana açarım.

Akþam, uykularımı senden alırım. Nereye, ne yana dönsem karþımda mutluluðun o harikulade baþdönmesini bulurum.

Böyleyken gene de þükretmem halime, hergelelik, açgözlülük eder, seni üzerim. Aklıma gelmezki seni usandırır, sana gına getiririm. Sana dert, sana aðırlık sana sıkıntı olurum. Nemsin be? Sevgili, dost, yâr, arkadaþ... hepsi. En çok da en ilk de Leylâsın bana. Bir umudum, dünya gözüm, dikili aðacımsın. Uçan kuþum, akan suyumsun. Seni anlatabilmek seni. Ben cehennem çarklarından kurtuldum. Üþüyorum kapama gözlerini..."