Beschreibung

Bir insan hayatına son verirken mutlu mu olmalı yoksa mutsuz mu? Peki ya ben… Bir gün yaþadıklarıma ve yaþayacaklarıma dayanamayıp, her þeyin çözümü için Orhan aðabeyim ve Nergis ablamı örnek alırsam, nasıl olmalı o anki ruh halim… Soruma tam karþılık olmasa da cevap niteliði taþıyabilecek bir temenni fısıldadı iç sesim: Bana Bir Son Lazım. Bu, Ölüm Olmamalı.

Yazdıkça her kelimede soyunuyor, çırılçıplak kalıyordum cümle sonunda... Kimseyi olduðundan daha iyi gösterecek deðildim bu yüzden içime bir korku düþmüþtü. Ya yazdıklarım baþıma dert açarsa! Þüphesiz duyulurdu bir yerlerde ve daha ilk bakıþta anlaþılırdı yazdıklarımın benim Hayatım olduðu kitabın üzerindeki isimden. Herkes kendini bulur, tanır, okurdu. Bu düþünce beni bir süre kalem kaðıttan uzak tutsa da sonunda buna da bir çözüm buldum... Bu iþ tamamdı!