Beschreibung

"Allah'a giden en güzel yol, Allah'ın mazhar-ı tammı olan insandan geçer."

"Ben insanı yarattım ve ona kendi ruhumdan üfledim." diyorsa Allah, kul ile Rabbi arasında çok yakın, çok sıcak, birebir iliþki vardır, diyor Mahmud Erol Kılıç, Tasavvuf Düþüncesi'nde. İçimizden sadece seçilmiþlerin yaþayabileceði bir derûnî tecrübeden bahsetmiyor. Baþlangıcı kendini bilmek, nihayeti Rabbini bulmak olan bu dikey yolculuða yaratılmıþ her can'ın talip olabileceðini anlatıyor.

Yurt içinde ve yurt dıþında sunduðu seminerler ve makalelerden oluþan bu eserde yazar; sosyolojik Müslümanlıktan hakiki kulluða, felsefe-tasavvuf iliþkisinden gayb problemlerine, insan, kâinat, aþk ve hayata dair geniþ bir yelpazede ele aldıðı bütün meseleleri, İslâm âriflerinin âyetler, hadisler ve kendi derunî tecrübelerine dayanarak oluþturdukları İslâm tasavvufu penceresinden ele alıyor.

Bu kitap modern zamanların kimlik bunalımından nasibini almıþ, kendini kendi referanslarıyla tanımlayamayan günümüz Müslümanına özüne yerleþtirilmiþ olan ilâhî cevheri, kalbinden Rabbine ulaþan yol haritasının merhalelerini ve Dost kokusunu hatırlatıyor. Bilme, akletme melekesinin asıl merkezi olan kalbe iþaret ederek yitirdiði kimliðini orada bulacaðını müjdeliyor.

Hz. Ali'nin dediði gibi: "Devası kendindedir insanın"