Beschreibung

Sanat bütün halkın deðil de yalnızca varlıklı sınıfların malı olur olmaz bir mesleðe dönüþtü, mesleðe dönüþür dönüþmez de bu mesleði öðreten yöntemler ve bu yöntemler yoluyla sanat öðretimiyle uðraþan, bu mesleði seçmiþ insanlar ortaya çıktı, sanat okulları kuruldu. Liselerde bile söz sanatları/retorik sınıfları kuruldu, güzel sanatlar akademilerinde resim, müzik, tiyatro... öðretilmeye baþlandı. Þimdi bu okullarda sanat öðretiliyor. İyi, güzel de, sanat, sanatçının yaþadıðı özel bir duygunun öbür insanlara aktarımı olduðuna göre, bunu okulda nasıl öðreteceksiniz? Hiçbir okul insanda ne bir duygu uyandırabilir ne de insana sanatın özünün ne olduðunu kendine özgü yöntemle bir duygunun nasıl ortaya çıkarılabileceðini öðretebilir.

Okulda öðretilecek tek þey, sanatçıların yaþadıkları duyguları baþka sanatçılara nasıl aktarabildikleridir. Sanat okullarında öðretilmekte olan da bundan baþka bir þey deðildir, ancak böylesi bir eðitim gerçek sanatın yayılmasına bir katkı saðlamadıðı gibi, tam tersine sanat adı altında taklit sanatın yayılmasına katkıda bulunarak insanların gerçek sanatı anlamalarına engel olur, hatta bu konudaki en büyük engeli oluþturur (L. N. Tolstoy).