Beschreibung

Her aþk kendi yalnızlıðının kahramanıdır ve her kahraman en büyük yalnız... Bir yok oluþ hikâyesiyle ayaða kalkan aþk, hayatımızdan götürdüðü her þeyi çıldırtan kalabalıklarla üstümüze yürüttü. Suyu kalmayan bir nehir yataðında yaþamaya çalıþan balık misaliydik. Hepimiz aþıktık. Kimimiz süslenmiþ gülücüklerimizle kızılcık þerbeti kıvamında nefeslenirken, kimimiz aðır bir ateþle yanmaya meyillendi. Hayata sırtını dönüp nefessizliði özleyenimiz de vardı, bütün insanlıða meydan okurcasına dimdik ölenimiz de. Araftaydık. Yüzümüzde en nadide bahar çiçekleri oynaþırken, içimizde zebanilerin halayında figürandık. Hepimiz kahramandık. Çünkü; Her aþk, kendi yalnızlıðının kahramanıydı ve her kahraman en büyük yalnız... Ama... En Çok Ben Yalnızım.