Beschreibung

Þehir ve apartmanlar gökyüzünü esirger mi insanlardan? Sıralı daireler birer kahır yuvalarına döner mi çocuklar için? Kaplumbaðalar dile gelir mi? Çıkarsız adım atılmaz mı büyük büyük caddelerde? Bir televizyon nasıl olur da tamir edilemez bunca zamanda? Kırıp dökülenlerin yerini hep baþka yeni þeyler mi alır? Akvaryum, solucan, köy, bilezik, gözyaþı, olta. Tüplü Televizyon Kırılınca çekirdek bir ailenin þehirde tutunma çabaları, nefes alıp veriþleri, kalp atıþları, taþeronları, gürültüsü ve tramvayları.

"Anne, solucan toplamaya gidiyoruz!"
'Yıldırım aðlamaklı oldu. Gözleri doldu. Diþlerini sıktı. Kendini sıktı. Dudaðını ısırdı. Kanattı. Kan tadı diline geldi. Ekþi. Yuttu. Biradan büyük bir yudum daha aldı. Nazo toz meyve suyuydu. Arkadaþlarıyla para toplayıp yan köydeki bakkaldan paket içinde alırlar, dönüþ yolunda koþtur koþtur çayıra serilirlerdi. Hasat zamanı eðlencelerinden biriydi. Sıcak tüm uzuvlarını yakardı. Sonra litrelik su kabına tozu boþaltırlar, aralarındaki en küçüðünü çeþmeye kabı suyla doldurmaya yollarlardı. Oðlanın dönüþünü dört gözle izlemeye koyulurlardı. Kap her defasında baþka renklere bulanmıþ olarak geri gelirdi. Bunu da yine kura yöntemiyle belirlerdi.
Turuncu, kırmızı, sarı?"