Beschreibung

'Seni sevip sevmediðimi soruyorsun durmadan. Çok zor bunun karþılıðını vermek, Milena, mektupla hiç verilemez hele. Bu yakınlarda yüz yüze gelirsek söylerim (nefessiz kalmazsam). Yalnız ne olursun, çaðırma beni Viyana'ya, yazma bu konuda; gelmeyeceðim ama bu konuda ettiðin her söz, etime batan kızgın bir þiþ sanki; yakıyor, geçmiyor acısı, gün geçtikçe daha da yakıyor. Bu istediðin olamaz. Demek çiçek gönderdiler sana? Üzüldüm, üzüntümden ne çiçeði olduðunu anlayamadım yazından. Odanda duruyor, öyle mi? Dediðim gibi odandaki dolap olsaydım güpegündüz, birdenbire çıkıverirdim odandan. O çiçekler soluncaya kadar dıþarıda dururdum hiç deðilse. Hoþuma gitmedi. Her þey o kadar uzak ki... Yine de kapının tokmaðını elle tutacak kadar yakın görüyorum, karþımdaki mürekkebi gördüðüm gibi.'