Beschreibung

Yıl 1915;
Yer gök top sesleriyle inliyordu. Her mermi düþtüðünde ölenlerin kol, bacak, el, ayak gibi parçaları havaya kalkan toprakla siperlere düþüyordu.
Bir gün önce þarkı söyleyerek sipere gelen, sanki çiçek toplarmıþ gibi neþeli olan o çocuklar siperin bir köþesinde bir yumak gibi birbirine sarılmıþ tir, tir titriyorlardı.
Onlar, bu savaþ için çok küçüktüler. Daha süngü tutmasını bile bilmiyorlardı.
Ancak, birden içlerinden biri ava,z, avaz bir marþ söylemeye baþladı!.

Annem beni yetiþtirdi bu yerlere yolladı
Al sancaðı teslim etti Allaha ısmarladı.
Boþ oturma çalıþ dedi. Hizmet eyle vatana
Sütüm sana helal olmaz, saldırmazsan düþmana

Biraz sonra ona bir arkadaþı daha katıldı. Biraz sonra biri daha... Marþ bitiyor yeniden baþlıyorlar. Bitiyor bir daha söylüyorlar. Avaz, avaz!.. Gözleri çakmak, çakmak... Hücum anı geldiðinde hepsi süngü takmıþ, tüfeklerine sımsıkı sarılmıþ, gözleri yuvalarından fırlamıþ diþler kenetlenmiþ bekliyorlardı.

O an geldi. Birden yüzbaþı Hücum!..diye baðırdı. Bütün bölük, bütün tabur, bütün alay cephenin her yerinden fırladı. Tam o anda, o çocuklar kurulmuþ gibi siperlerden fırlayıverdiler.
İþte o an, bir makineli yavruları biçiverdi. Baþak taneleri gibi dökülüverdiler. Hepsi sipere geri düþtüler

Yıl 2014; Hey Çocuk, Sen Vatanın için ne yapıyorsun?