Beschreibung

Mevsimin kıþında, gecenin ayazında, tabiat derin bir uykuya daldı. Ateþe köz dayanmazken, insanların nefesinde derman kalmadı. Beyaz örtüyle kaplı yeryüzünde bir düþ perdesi aralandı. Varlıðı sudan ibaret olan her þey olduðu yerde donakalırken, Ab-ı hayat suyunu tüketmiþ olan her þey, yeryüzünde dımdızlak asılı kaldı. Böylesi bir gecede korkunun kokusu hızlıca her yere saçıldı. Ve korkunun bu kokusunu bir tek o duyardı. Her yıl aynı gecede fırsatını bulup yeryüzüne sızar, Topraðın altından yeniden zuhur etmek için türlü tuzaklar kurardı. Korkunun kokusuna dayanamaz, En tesirlisini seçip hizmetkârı yapardı. Çünkü yaþadıðı zindandan bir tek onun/onların yardımıyla çıkardı. Korkuyla beslenen bu illetin adı asırlardır kulaðımıza 'BOCUK' diye fısıldandı?