Beschreibung

Koridorlarda, koðuþlarda alabildiðine insan manzaraları... Kımıl kımıl insan hikâyeleri, insan hâlleri... Bütün yüzler kedere programlanmıþ. Þarkıþla türküsündeki gibi, insan kısım kısım yer damar damar... Memnuniyetsizlikler, þikâyetlenmeler, aþırı huzursuzluklar... Teþekkürler, dualar, minnet dolu bakıþlar iç içe helezonlaþıyor. Türlü türlü mizaç, niyet, anlayıþ ve fakat temize her þey temiz, kirliye her þey kirli... Bütün duygular üryan. Arzuların, bekleyiþlerin, dileklerin ucu açık... Yaraların kabuðu kalkık. Herkes adına sahip çıkar gibi acısına da sahip çıkıyor. Dıþ âleme benzemiyor, burada tiyatro bitiyor, herkes kendisi olmak zorunda. Yoksa acılar çoðalıyor. İlaç kadar, serum kadar, aðrı kesici kadar umut da gerekiyor hepimize. O umut ki, hayatın kardeþi..