Beschreibung

Gökhan Tunç bu kitapta, etkilerini büyük ölçüde gizemlerinden alan iki sözcüðü, þiir ve belleði, modern Türk þairlerinin bellek tasavvurları merkezinde bir araya getiriyor. Çalıþmanın temel sorusu þu: Felsefede, bilimde, sinemada, sürekli deðiþen ve gittikçe dijitalleþen bir bellek algısı varken modern Türk þairleri belleði ne olarak alımlarlar? Burada bellek ve þiir kavramlarına eþlik eden üçüncü unsur olarak metafor sözcüðü devreye girer. Metaforların edebî bir süs olmanın ötesinde metaforu kullananların düþüncelerini yansıtan ve belirleyen bir özelliðe sahip olduðu son dönemlerde metafor araþtırmacıları tarafından kanıtlanmıþtır. O hâlde, þairlerin tercih ettikleri bellek metaforlarının, onların poetikalarını, ideolojilerini, yaþadıkları ortamı, hayata ve geçmiþlerine nasıl baktıklarını açımlayan bir anlamı olacaktır.

Bu kitapta iki temel sav öne sürülmektedir: Birincisi, þairlerin, þiirlerinde kullandıkları bellek metaforlarını büyük ölçüde gündelik hayatta yer alan kavramsal metaforlar üzerinden oluþturmalarıdır. İkinci olarak bilimde ve sinemada gittikçe dijitalleþen bellek metaforlarına karþılık modern Türk þiirinde böylesi baskın bir yönelimin olmaması ve farklı ideoloji ve
poetikalara sahip þairlerin aynı gelenekselleþmiþ bellek metaforlarını tercih etmeleridir. Bunların yanı sıra, modern Türk þiirinde kusursuz bellek algısının kusurlu belleðe doðru evriliþi, tartıþılan bir baþka sorunsaldır. Yazar, bu kitapta ileri sürdüðü düþünceleri temellendirmek için, öykülerden romanlara, otobiyografik metinlerden filmlere kadar
farklı türlerdeki eserlerden yararlanmakta ve okuru, belleðin þiirdeki lirik gölgesini araþtırma konusunda renkli bir yolculuða davet etmektedir.