Beschreibung

Þamanlık, Orta Asyada yaþayan eski Türklerin, Moðolların ve daha baþka kavimlerin inancıdır. Bu inanca göre evren, gök, yer yüzü ve yer altı olmak üzere üç bölümdür. Deðiþik katlardan oluþan gökte en büyük ruh olan Ülgen ile ailesi ve ona baðlı olan ruhlar bulunur. Yer yüzü, insanların yaþadıðı yerdir. Yer altı ayrı katlardan oluþur. Burada Erlik ile çocukları ve kötü ruhlar vardır. Bunlar sevilmez ve kendilerinden korkulur. Dünya iyi ve kötü ruhlarla doludur. Bunlarla insanlar arasındaki iliþkileri þaman denilen din adamları düzenler. Bunlarda atalardan geldiðine inanılan bir güç vardır.

Müslümanlıktan önce Türkler bazı doða güçlerine de inanmıþlar, dað, tepe, kaya, ırmak, su, aðaç, orman, güneþ, ay, yıldızlar, þimþek, gök gürültüsü gibi varlıkları ve ögeleri kutsal saymıþlardır. Doðada birtakım gizli güçlerin bulunduðuna inanan Türkler, bunları birer kutsal tanrı olarak bilmiþlerdir.

Doða güçlerine Orhon Yazıtlarında yer-su adı verilmiþtir. Eski Türkler dinsel törenlerinde gök, güneþ, ay ve yer-suya kurbanlar sunmuþlardır.

Günümüzde þamanlık inancı, bazı Altay, Orta Asya ve Kuzey Sibirya Türk boyları arasında varlıðını öz ve biçim olarak sürdürmektedir.