Beschreibung

Hiçbir varoluþ sebepsiz deðildir, hep buna inandım. Elbette iniþler, çıkıþlar olur.
Güzel insanların kalbi hassastır, nahiftir, gözleri hep nemlidir. Kalpte hep tatlı bir burukluk, bir ah hâli vardır. Dert ikramdır onlara, aslında bu dünyanın ehli deðildir onlar.
Hassas insanların umutları kuvvetli, muhabbetleri büyüleyen cinstendir. Tuttukları yolu asla bırakmazlar, kendi doðrularının çizgisi bellidir hep. Peki, "güzel insan" bunlardan mı ibarettir?
Bir bütünde zerre olabilendir güzel insan. Yormaz, yormak istemez kendisinden baþkasını. Güzel insanın her hâli düþündürür kâinatı. Güzellik kavramı görecelidir ve her yaþamın ayrı bir güzelliði ve gayesi vardır. Kimi o güzelliðe tutunup devam eder yoluna kimi güzelliðin içinde dalar karanlıklara. Güzelliðin içindeki karanlık hâli nedir o hâlde? Sadece görmemek mi, ya da duymamak mı? Hayır, kapatmaktır kendini dünyaya. Bir boþluk hissine kapılıp itmektir elinin tersiyle tüm güzellikleri ve fırsatları... Tüm iyilikleri yabancı kılmaktır benliðine.
Peki, insan neden yabancılaþır, neden yoksunlaþır umutlarından?