Beschreibung

Tuzaklarla dolu sarp bir arazide ilerlerken yüreðinden baþka silah tanımayan korkusuz gerillalardık aþkın ülkesinde. Sevgiliyi inciten kim varsa kartal gibi süzülürdük bulunduðu her yere. Bizi uzak menzillerde yaralayan, yakınlıklarımızdı yine de. Beklenmedik zamanlarda en duyarlı yerimizden vurulup düþerken, gözlerimizi kısarak bakardık geride kalan ne varsa. Mertlik, bizim þanımızdı; yapaylıðın hiçbir türünü tanımazdık. Gün oldu, kalleþ bir pusuda delik-deþik edilirken bile içimizdeki sevgiliyi yaþatmak içindi ölüme direnmemiz. Gün oldu zemheri ayazlarında buz kesti bedenimiz tepeden-tırnaða. Dönmedik!