Beschreibung

Kavgacı, kıþkırtıcı, baþta kendisi herkese ve her þeye karþı olan "huysuz" bir yazar. Wittgenstein'ın Yeðeni, sevilmeyi umursamayan ama sevgiyi umursayan çaðdaþ bir sesin, kendi kendisiyle konuþur gibi sürdürdüðü benzersiz bir anlatı. Þu cümlelerle anlatıyor Thomas Bernard yazıyla –yoksa hayatla mı demeli– iliþkisini:

"Yazdıðım her kitapta, seçtiðim konuya duyduðum sevgi ve nefret arasında gidip gelirim. Ne zaman ikinci duygu aðır bassa, zihinsel iþleri tamamıyla bir kenara bırakıp, kendimi bedensel iþlere adamaya karar veririm... Ama bir süre sonra gene kendimden nefret etmeye baþlarım; çareyi yeniden zihne sıðınmakta bulurum. Bazen bu dengesizliðim ailemde her türlü insan, çiftçiler, düþünürler, iþçiler, yazarlar, dahiler, geri zekâlılar, orta karar burjuvalar ve hatta katiller olmasından mı ileri geliyor diye düþünürüm. Bütün bu insanlar aynı anda var olurlar içimde; didiþir dururlar. Bazen birinin, bazen ötekinin kanatları altına sıðınmak isterim. Seçim yapmak zorunda olmak, çıldırmanın eþiðine getirir beni. Aynanın karþısında tıraþ olurken bir sabah boðazımı usturayla kesivermedimse henüz, tek sebebi korkaklıðımdır."