Beschreibung

Felsefenin elması Joseph Jacotot'nun baþına düþmüþtür: 1818'de sürgünde bir devrimci olan Jacotot, Belçika'da Fransız edebiyatı okutmanı olarak yarı-zamanlı bir iþ bulur. Tek kelime Fransızca bilmeyen Flamanlara, kendisi de tek kelime Flamanca bilmediði halde hocalık etmek zorundadır... Fénelon'un ikidilli birTelemak baskısı koþar imdadına; "öðrencileri"nin kendi kendilerine Fransızcayı ve kitabı öðrenmelerine kılavuzluk eder. İnsanın bilmediðini de öðretebileceðini gösteren bu tuhaf deneyin sezdirdiði kaçınılmaz sonucu anlamakta hiç gecikmez Jacotot: Bilen ile bilmeyenin, öðreten ile öðrenenin, kol emekçisi ile zihin emekçisinin, kısacası zekâların eþitliði.

Bu þaþırtıcı hikâyeyi ve Jacotot'nun felsefesini anlatan Jacques Rancière hem eðitim üzerine çok özgün bir düþünce sunuyor hem de zekâların eþitsizliðini ve bilgi hiyerarþisini bahane eden toplumsal eþitsizlik tasavvurlarına önemli eleþtiriler getiriyor. "Özgürleþtirmeksizin eðiten aptallaþtırır," diyen Cahil Hoca, eðitimciler ve eðitim sistemi üzerine kafa yoranlar için olduðu kadar siyaset felsefesiyle ilgilenenler için de ufuk açıcı bir kitap.