Beschreibung

Osmanlı İmparatorluðu'nun son döneminde yazılmıþ ilk kadın romanı, Zafer Hanım'ın 1877 tarihli Aþk-ı Vatan'ıyla baþlayan bir serüvene davet ediyor okuru Ayþegül Utku Günaydın.

Tanzimat'tan sonra oluþan siyasal, kültürel geliþmelerin kadın hareketine hazırladıðı zeminin, kadınların dergi ve gazetelerde kolektif olarak þekillendirdiði edebiyat geleneðinin, Osmanlı kadın yazarların romanlarında modernleþmenin izleri sürülüyor kitapta. Hem kadının serüveni otuz roman analiz edilerek çiziliyor, hem unutturulan kadın yazarların yazmak, varolmak, ben diyebilmek için, kadın hakları için verdikleri mücadele hatırlatılıyor. Geleneðin ürettiði kodlarla mücadele ettiði için yalnızlaþan yeni kadının annesizliði; kadının kimliðini tehdit eden baba, kardeþ, kayınvalide, koca gibi baskı figürleri ile bu yeni kadın karþısında bocalayan 'aþırı alafrangalaþmıþ', 'zayıf karakterli' ve aydın erkeklerin ruhsal dengelerini yitiriþi ele alınıyor.

Halide Edib'in Heyûlâ adlı romanında bir erkek karaktere söylettiði 'Kadınlık daima bir muamma!' cümlesinden esinlenen kitap, kadınlıðın erkeklerin gözünden bir bilmece gibi hep gizemli ve anlaþılmaz bir varlık olarak sunulmasının derinlerine inmeye, edebiyatın mahiyetini anlamaya çalıþıyor.