Beschreibung

Koltuðundan kalkmadan elini uzattı. Sokuldum ve teþekkür ettim. Yüzünde, bana iyilik ettiði için, samimi bir memnuniyet vardı. Onun aslında hiç de fena bir insan olmadıðını, yalnız mevkiinin icaplarını yaptıðını ve bunun da belki hakikaten lüzumlu olabileceðini düþündüm. Fakat dıþarı çıkınca koridorda bir müddet durakladım ve bana tarif ettiði odaya gitmekle burayı bırakıp çıkmak arasında bir hayli tereddüt ettim. Sonra aðır aðır, baþım önümde, birkaç adım yürüyerek ilk rast geldiðim hademeye mütercim Raif Efendi'nin odasını sordum. Adam eliyle gayrimuayyen bir kapıyı gösterdi ve geçti. Tekrar durdum. Niçin bırakıp gidemiyordum? Kırk lira aylıðı mı feda edemiyordum? Yoksa Hamdi'ye karþı ayıp bir harekette bulunmuþ olmaktan mı çekiniyordum? Hayır! Aylardan beri süren iþsizlik, buradan çıkınca nereye gideceðimi, nerede iþ arayacaðımı bilmemek... Ve artık tamamıyla pençesine düþmüþ olduðum bir cesaretsizlik... İþte beni o loþ koridorda tutan ve oradan geçecek olan diðer hademeyi beklemeye sevk eden bunlardı.