Beschreibung

Duvarları örümcek aðları kaplamıþ giriþ katındaki bu evde deniz düþlerimi yazabiliyorum yalnız. Surlar, kıyılar hem yakın hem de uzaðım onlardan. Kapılar arkamdan kilitlenmediðinde kıyıya kaçıþlarımın bedelini iki odadaki tutsaklıðımla ödüyorum iþte. Ah bir sırra kadem basabilseydim o dehlizlerde. Terk edilmiþ balıkçı teknelerinden birine atlayıp açılabilseydim bir yerlere. Yüzmeyi de bilmezdim halbuki. Boðulup geberirdim suda besbelli. Olsun kediler, sırdaþlarım, dostlarım kurtarırdı beni belki de. Ya da deniz korurdu serin sularında. Sadece kedilerle sırdaþ olmak istemiþtim ben. Tebelleþ de olmuyordu bu zavallıcıklar bana. Ah bu karabasanlar peydah olmasaydı keþke. Mahalleli söylemeseydi de yerimi kocama o kuytularda kaybolup gitseydim. Talihime sövmekten baþka bir halt gelmiyor elimden.Kadınlar, erkekler, sokaklar boðulan, sıkıþan ve yorulan hayatlar... Bir öykünün insanlıðın yaþam kesitlerinden çıkıveren her küçük dehlizin içindeki yolculuk olduðunu bilir okur elbette. Dehlizin içinde kaybolmayı becerebilmektir aslolan. Dolambaçlı yollarda sahici insanların kanlı canlı bedenleri akar anlatı ormanında çoðu kez. Rüyaları vardır her birinin. Uyanınca gerçekliðin katılıðına ilenir öykü kahramanı. Piþen yemeðin kokusunda, belediye otobüsünün bir köþesinde sabahın alacasında mesaiden alelacele çıkmak isteyen yolcuların düþüdür öykü aslında. Anlatılan benim, senin ve belki hiç kimsenin hikaye/m/n/si... Erinç Büyükaþık, yeni kitabında yine sokaklarda, kalabalık caddelerde, boðucu ofislerde, ev içlerinde soluk almakta zorlanan bir nice insanın zihninden ve rüyalarından sesleniyor okuruna.