Beschreibung

KARACAO?LAN
SEFİL SELİMİ
AÞIK ÖMER
SİNAN-I UMMİ
Karacaoðlan
Karacaoðlan: Gezgin âþık, yanık ozan. Anadolu'yu koþmalarını söyleyerek gezmiþ, gezdiði diyarları þiirlerinde yaþatmıþ bir âþık. Coðrafyasının daðları, yaylaları, yiðitleri, gelinleri ve kızları Karacaoðlan'ın þiirlerinde ebedileþir. O, söylediði koþmalarla gezdiði coðrafyaların adeta kültür atlasını çizer. Rindânedir, her güzel onun sevdiðidir, her sevdiði de güzel... Gezdiði diyarlar, yürüdüðü yollar ona ayrılık, sadelik ve doðruluk getirmiþtir. "Gidip de gelememe gelip
de bulamama" ihtimali zihninde öylesine canlıdır ki, bu gurbet duygusu Karacaoðlan'a dünyanın faniliðini her daim hatırlatmıþ, onu sadeliðe, doðruluða ve samimiyete meylettirmiþtir.Karacaoðlan kendinden evvel gelenleri suâl etti. Kendinden evvelkileri tanıdı, sözünü onların kurduðu terazide tartarak söyledi. Yüzlerce yıldır Anadolu'da el birliði ile yoðrulan hamurun ona ulaþan mayasını itina ile muhafaza etti, canlı tuttu ve haleflerine emanet etti. Bizler de aynı konuda kendimizden evvelkileri suâl edecek olursak, bize de "Bir Karacaoðlan var idi"denilecektir

Sefil Selimi
20. yüzyılın son dönem âþıklarından Sefil Selimî, hem kendi dönemi içindeki þiir anlayıþı açısından hem de þiirinin geçmiþ ve gelecekle kurduðu iliþki açısından oldukça kıymetli bir þairimizdir. Onun þiir anlayıþının temelinde derin tasavvufi anlam boyutları ve divan edebiyatının çaðları aþarak günümüze ulaþan þekil ve içerik özellikleri yatmaktadır. Sanatı, dünya görüþüne uygun olarak "insan sevgisi" ve "vahdet inancı"na dayanan þair, insanoðlunun dünya hallerine, kulun diðer kullarla ve Rabb'i ile kurduðu iliþkiye dair pek çok þiir söylemiþ ve bu þiirlerle bir ayna misali kula kendi benliðini ve Hakk'ı göstermeyi düstur edinmiþtir. Anadolu'nun yüzyılları aþarak gelen bütün seslerini bir yakarıþ þeklinde þiirine nakþeden halk þairimiz, bâtınî derinliði olan, edebî muhitlerde yazılı ya da sözlü olarak bir sonraki nesle aktarılan, yüzyılların kültürel birikimini dile getiren arifane ve âþıkane þiirleriyle gönlümüzdeki ve gelenek içindeki müstesna yerini kazanmıþtır.

Aþık Ömer
Âþık Ömer 17. yüzyılın üç büyük ozanından biri kabul edilir. Kadim bir gelenek öðretisi olarak, öðrendiðini öðretmeyi ilminin zekâtı sayan þairimiz, koþmalarını ilmini yaymanın bir aracı haline getirmiþtir. Âþık Ömer'in diðer saz þairlerinden ayrıldıðı yahut bir adım öne çıktıðı yer, iki geleneðin ortasında bir köprü vazifesi görmesidir. Onun þiiri adeta İki ırmaðın suladıðı bir ova gibidir. Þiirlerini okuduðumuzda, yeri gelir dîvân þiir geleneðine sıkı sıkıya baðlı bir gazel önümüze çıkar; yeri gelir sade, lâtif halk diliyle yazılmıþ bir türkü karþılar bizi. Þiirlerindeki söyleyiþ þekli, dil zenginliði ve anlam derinliði çeþitlilik arz eden Âþık Ömer, dilimizi inþâ eden, medeniyet dili haline getiren þiir ve dil ustalarımızdandır. Dolayısıyla onu anlamak dilimizin nasıl bir serencâm ile vücuda geldiðini anlamak ve yaþadıðımız toprakların medeniyet damarını tutabilmek demektir.

Sinan-ı Ummi
Millî kültürümüzü ve dilimizi inþa eden isimlerden, ustalardan biri Sinân-ı Ümmî. Elmalı gibi bir taþra yöresini, sade ve herkesin anlayabildiði öz Türkçesiyle, örnek ahlâk ve yaþantısıyla, tesir gücü çaðlar ötesine ulaþan etkili þiir diliyle tam bir ilim, irfan ve sanat merkezi hâline getiren bir söz üstadı. Onun gibi bir þahsiyetin bütün insanlıða sunduðu âb-ı hayat niteliðindeki sözlerin bugün bile ilk günkü kadar taze oluþu ise iþaret ettiði yolun doðruluðundan olsa gerek.