Beschreibung

'Allah doðruyu kâmillerin diliyle söyler, yolunu Kendisine yönelenlere ve arayanlara gösterir.'

Muhyiddîn İbn Arabî (ö. 638/1240), Þam'da iken gördüðü müjdeleyici bir rüyada Peygamber Efendimiz'in (sav) elinde bir kitapla kendisine þöyle dediðini nakletmiþtir: 'Bu Fusûsu'l-Hikem [Hikmetlerin Kaþları] kitabıdır. Onu al ve insanlara çıkar.' İbn Arabî için bu rüya nebevî bir emirdir ve bu emri lâyıkı ile yerine getirir.

Fusûsu'l-Hikem, tasavvuf yolunu aydınlatmak üzere yazılmıþ, nice hikmetler ihtiva eden ve nebevî pınardan kaynayan kıymetli bir eser olarak İslam tasavvuf ve irfanının temel metinleri arasında önemli bir yer tutmaktadır. Kur'ân'da ve hadislerde adı geçen yirmi yedi peygambere birtakım 'hikmetler' nispet eden ve onları açıklayan yirmi yedi fasstan/bölümden oluþan Fusûs, Hz. Âdem'in hikmetiyle baþlar, Hz. Muhammed'in hikmetiyle sona erer. Eser, peygamber hayatlarıyla ilgili ayet ve hadislerin vahdet-i vücûdcu bir yorumu olarak okunabilir.

İbn Arabî, tasavvuf geleneðinde hiç þüphesiz ayrıcalıklı bir konuma sahiptir. Füsûsu'l-Hikem de Ekberî gelenek içinde müstesna bir mevkidedir. Kayserî'nin telif ettiði bu þerh ise Fusûsu'l-Hikem þerhleri içinde muteber kabul edilmiþtir. Eserin 'Mukaddimeler'inde felsefî tasavvufun bütün meseleleri on iki bölümde incelenmiþ, hatta þerhten ayrı olarak istinsah edilip ayrı bir risale þeklinde de neþredilmiþtir.

Kayserî'nin, İbn Arabî'nin (baþta vahdet-i vücûd meselesi olmak üzere) düþüncesini çok iyi kavradıðı açıkça görülmekte, yaptıðı atıflarla diðer eserlerine olan derin vukûfiyeti de göze