Beschreibung

Wittgenstein'ın zamanımızın bir kahramanı olduðunu söylemek absurt olmaz. Fakat onun hangi sebeple
kahraman olduðunu, kendisinin bu sebebi nasıl arz ettiðini ve kendini, sözunu verdiði benzeri görulmemiþ
eylemin bir çeþit spekulatif kustahlıkla kötu bir biçimde maskelenmiþ imkânsızlıðı içinde nasıl kaybettiðini
dikkatlice incelemek gerekir.
Anti-felsefe, Fransız duþunur Alain Badiou'nun özellikle Wittgenstein, Nietzsche ve Lacan uzerine
kurguladıðı yapıcı bir baþkaldırı sistemidir. Buna göre anti-filozof da çaðına ve onun ötesine seslenebilen,
yerleþik duzenin muhafazasını saðlamakla deðil, çeþitli edimlerle etki alanını dönuþturmekle yukumlu bir
figurdur. O, her daim aslında felsefenin doðasında olan rahatsız tavır içindedir. Hiçbir ortamda
alçakgönullu olamaz. Sözu, otoriter ve baþtan çıkarıcıdır. Kendisi nasılsa dile getirdiði þey de öyledir.
Wittgenstein'ın Anti-Felsefesi, Badiou'nun anti-felsefe ve anti-filozof kavramlarını açıkladıðı bir dizi
konferansının çeþitli baþlıklar ve izlekler ile kitaplaþmıþ halidir. Badiou, iki ana baþlıktan oluþan kitabın ilk
bölumunde, tabiri caizse, felsefenin onurunu Hegel'den, Descartes'tan, Ansiklopedistlerden, hatta
Althusser'den alıp Pascal, Rousseau, Kierkegaard, Nietzsche, Lacan gibi isimlere veriyor ve bu dönuþumu
Wittgenstein'ın anahtar konumu ekseninde inceliyor. İkinci bölumde ise savaþ, siper, sungu ve surgun
arasında dilini ve sesini bulan Wittgenstein'ın retoriðinin nasıl oluþtuðunu onun Tractacus'u ve Felsefi
Soruþturmalar'ı uzerinden ele alıyor.
Wittgenstein ve onun anti-felsefesi, özgun dilinden çevirisiyle okuruyla buluþuyor.