Beschreibung

Rus devleti ortaya çıktıðı bölgenin koþulları nedeniyle denizlere ulaþmayı önemli bir hedef olarak belirlemiþtir. Çar Petro'nun yönetimi sırasında bu hedefler sistemli bir politikaya dönüþmüþtür. II. Katerina döneminde ise Rus deniz faaliyetleri Karadeniz ve Baltık Denizi'nin ötesinde Akdeniz'e kadar uzanmıþtır. II. Katerina, 1768- 1774 Osmanlı-Rus Savaþı sırasında bir Rus filosunu Baltık Denizi'nden İngiltere'nin de desteði ile Akdeniz'e göndermiþtir. Bu sefer sırasında Ruslar Mora Yarımadası, Adalar Denizi, Çanakkale Boðazı, Lübnan ve Mısır sahillerinde ciddi bir tehlike haline gelmiþtir. Her ne kadar çok büyük masraflara mal olmuþsa da bu dönemde Akdeniz'de yürütülen faaliyetler Rusya'ya büyük bir þöhret kazandırmıþtır. 1768-1774 Osmanlı-Rus Savaþı, Küçük Kaynarca Antlaþması ile sona ermiþse de gerek bu anlaþmanın Ruslara saðladıðı avantajlar gerekse de uluslararası konjonktür ve Osmanlı Devleti'nin zayıflıðından istifade ile bundan sonra Ruslar, Akdeniz'den ilgisini bir daha kesmemiþtir. Büyük bir hevesle Karadeniz ve Akdeniz'e ulaþmak isteyen Ruslar için en büyük engel Osmanlı Devleti olmuþtur. Boðazlardan geçen Rus gemileri sıkı bir þekilde denetlenirken Akdeniz'deki Rus deniz faaliyetleri de yakından takip edilmiþtir. Ancak III. Selim, 1798'de Fransızların Mısır'a çıkması üzerine Rusya ve İngiltere ile bir ittifak yapmıþtır. 7 Ada'nın Fransızlardan alınması Osmanlılar ve Rusları daha da yakınlaþtırmıþtır. Ne var ki bu yakınlaþma sırasında dahi iki devlet arasında tam bir dostluk tesis edilememiþtir. Çatıþan Osmanlı ve Rus çıkarları çok geçmeden de iki devleti tekrar bir savaþa sürüklemiþtir. Çatıþan çıkarlar arasında 19 yüzyılda Doðu Akdeniz'de yeni bir denge oluþmuþ ve bu denge içinde Kavalalı Mehmed Ali Paþa da kendine bir yer bulmuþtur. Fransızların Doðu Akdeniz'de üstün konumunun yerini yavaþ yavaþ İngilizler almaya baþlamıþtır. Tüm bu geliþmeler arasında da Osmanlı Devleti topraklarını olaðanüstü bir gayretle muhafaza etmeye çalıþmıþtır.