Beschreibung

800 yıl önce göçebe kabileler taraından Orta Asya bozkırlarında kurulan ve Büyük Okyanus kıyılarından Iran, Rusya ve Macaristana kadar çok geniþ topraklarda hüküm süren Büyük Moðol İmparatorluðunun kurucusu Cengiz Hanın yaþam öyküsüyle sürükleyici bir tarihi romanın sayfalarında tanıþacaksını. Romanda Cengiz Hanın liderlik sırlarına dair çok ilginç noktalar ve kendisinden sonra yıllarca uygulanmaya devam eden ünlü Yasasının en önemli maddeleri yer alıyor:
Büyüklerimiz bize daima, ayrı kalp ve .kirlerin bir vücut teþkil edemeyeceklerini söylediler. Fakat ben bunun aksini ispat edeceðim. Nüfuzumu komþularıma da kabul ettireceðim.
Zehirli cengâverlerini bir kabile konfederasyonu hâlinde þekillendirmek, kabile düþmanlarını tebaası hâline getirmek... Cengiz Hanın Tasavvuru iþte bu idi. Ve bu hede.ni hakikaten çok büyük olan sabrı ile gerçekleþtirmeye koyuldu.()

Cengiz Han, eðer ölürse yüksek sesle kendi kanunlarının dayanak noktası olan Yasanın okunmasını ve herkesin bu yasaya sadakat göstererek yaþamalarını emretti.
Ordusu ve zabitleri için de baþka þeyler söyledi:
Benimle beraber geliyorsunuz. Bize hakaretle muamele eden adamın bütün kuvvetimizle baþını taþa vuracaðız. Zafer hepimizin müþterek malıdır. On kiþiye kumanda eden de on bin kiþiye kumanda eden kadar tetikte ve itaatkâr olsun. Kim vazifesinde kusur ederse hem kendini hem karılarını hem de çocuklarını idam ederim.

Cengiz Hanın ordu düzeni, emsalsiz posta teþkilatı, blime ve âlimlere verdiði önem, yabancı elçilere yaklaþımı eserde yer verilen konular arasında. Roman, Cengiz Handan sonra oðullarının saltanat dönemlerinde altın devrini yaþayan imparatorluðu ile Moðolların son derece ilginç âdetleri ve yaþam felsefelerine iliþkin ayrıntılı bilgi ve hoþ anektodlar sunuyor. Ögedey sakinliði ve þiþmanlıðı, elinin altında Katayın hazineleri ve memleketten seçilmiþ bir düzine kadınla, hudutsuz otlaklara daðılmıþ at sürüleri ile bize son derece ilginç bir barbar tipi arz eder. Hareketleri bir kralınkine hiç benzemiyordu. Yanındakiler, her gözüne iliþeni vermek hususundaki cömertliðine itiraz ettikleri zaman, bu dünyadan nasıl olsa yakında gideceðini ve ondan sonra ancak insanların hatırasında yaþıyacaðını söyleyerek karþılık verirdi. Acem ve Hint hükümdarlarının servet yıðmalarını anlamsız bulurdu:
Bunlar budalalık yapıyorlar. Servetleri çok iþlerine yaramadı. Birlikte mezara götürecek hiçbir þeyleri yok, derdi.