Beschreibung

Delilik olgusu, tarih boyunca çeþitli disiplinlerin ilgi alanına girmiþ, hem kavramsal hem de somatik açıdan deðerlendirilmiþtir. İnsanlıðın fikrî geliþimine baðlı olarak, delilere karþı belirlenen tutum ve davranıþlar deðiþiklik göstermiþ ve medeniyetlerin deliliðe yaklaþımı düþünce tarihinin ilginç bir cephesini oluþturmuþtur.Ortaçað Batı medeniyeti delileri cadı zannedip yakarken, Müslüman Doðu medeniyeti en baþından beri deliliði bir hastalık olarak kabul etmiþ ve tedavisi konusunda ilmî ve insânî bir bakıþ açısı geliþtirmiþtir. Bu noktada, Müslüman Doðu medeniyetinin akıl hastalıklarını tedavi konusundaki baþarısının kaynaðı insanı yaradılıþına en uygun þekilde kavramasında aranmalıdır.Bu kitapta ilk olarak, Doðu ve Batı medeniyet tarihinde delilik kavramının nasıl algılandıðına dair bir panorama çiziliyor. Delilik kavramının dikotomik bir anlam alanına sahip olduðu vurgulanarak, kavramın tersine dönebilen anlam kutupları arasında paradoksal bir iliþkinin var olduðu öne sürülüyor. Akabinde bu alanda mevcut olan en mühim eserlerden biri, Yeniþehirli Avnî'nin 19. yüzyılda kaleme aldıðı mesnevîsi Mir'ât-i Cünûn'u tahlil ediliyor.Eser, muhtevası itibariyle hem konuya odaklanmıþ okurlar hem de klasik edebiyata ilgi duyanlar için bir hayli öneme sahip.