Beschreibung

Bir zamanlar mektup yazardık...
Dolmakalemler konuþurdu kâðıt üstünde...
Sonra zarfa koyar, pulunu yapıþtırır da postalardık gideceði yere...
Hele o süslü kâðıtlara yazılan aþk mektupları yok mu?
Onları yazarken duyulan heyecan kalemi tutuþa yansır, kalem ya mutluluktan dans eder ya da kederinden aðlardı kâðıt üzerinde gidip gelirken...
Gözyaþları bazı kâðıtları, zarfları ıslatırdı ki bunların bir kısmı sevinç gözyaþlarıydı aslında ama postacı bunu bilemezdi tabii...
İþte aþk mektupları en özel olanlarıydı.
Bu aþklara, bu aþkların neþesine ya da kederine ortak olmak istemez misiniz?
Hele bir de nostalji yapıp da Osmanlı dönemine doðru bir yolculuða çıkmaya ne dersiniz?