Beschreibung

'Çocukları okuldan alacakmıþ, ‘Aldırmam,' dedim. Onun üzerine bizi dövdü. Sonra tüfeðini doldurdu. Evin içinde biz önde o arkada, kovaladı. Yoruldu, ‘Hele bi uyuyum, uyanayım seni öldürcem' dedi bana. Tüfeði duvara yaslayıp, uyudu. Daldıktan sonra tüfeði aldım, vurdum. Þimdiye kadar çocuklarım için katlanmıþtım ona, ‘Çocukları da okuldan alacaksa niye katlanayım' dedim. Vurdum. Sonra da Jandarma'ya yürüdüm, teslim oldum. Hiç piþman deðilim, keþke daha önce yapsaymıþım.'

Kadınların kurbanı olduðu cinayetlerin sıradanlıðına oranla, kadının kocasını öldürmesi, istisnai ve þaþırtıcı bir 'olay' sayılır. Sibel Hürtaþ, iþte bu 'olayların' failleriyle konuþuyor, onları konuþturuyor. Canına tak eden kadınların hikâyeleri…

Dayak, cinsel þiddet, manevî baskı, çocuðuna yapılan iþkence ve envai çeþit eziyet karþısında dayanma gücü kalmayıp kocasını öldüren kadınların hikâyeleri...

Hızla tükenen titrek ümitler, 'aðır tahrik' tanımını kliþe olmaktan çıkartan zulümler… Çok defa çocuklarıyla beraber, gayya kuyusuna düþen kadınlar… Sibel Hürtaþ, 'kadınlara özgü ‘ölümcül sessizliðin'' arkasındaki o korkunç gürültüye kulak vermemizi saðlıyor.