Beschreibung

'Kapılarını çalayım, böyle bir derdim var diyeyim, annesi babası beni alıp yemek yedirir. O da gelse aynı þekilde. O benim Alevi olduðumu bilir, ben onun Sünni olduðunu. (…) Yol yoksa onun da yok, benim de yok. O çocuklarla biz beraber büyüdük.'

'Bu çamuru onlar da çiðnedi, biz de. Bizim evimiz yıkılınca onlar sevinmedi ya da onların evine bir zarar gelince biz sevinmedik. Cenazemiz varsa onlar koþtu biz koþtuk.'

Gecekondu, artık neredeyse eskimiþ sayılan bir kavram. Kentsel dönüþüm, yerleþik gecekondu mahallelerini bile daðıtıyor. Öncesinde de genellikle olumsuz çaðrıþımlı bir addı gecekondu. Düzensizlikle, yoksullukla, mahrumiyetle özdeþleþmiþti.

Burcu Þentürk, gecekondu gerçekliðine baþka bir pencereden bakıyor: Bir ortak hayat kurma, dayanıþma tecrübesi olarak, bir yaþam dünyası olarak; kentsel hareketlerin ve mücadelelerin özgün ve canlı bir örneði olarak. İlk yerleþimlerden, kentsel dönüþüme dek…

Ankara-Mamak'taki Ege Mahallesi örneðinde, Türkiye'nin gecekondu tarihinin bir hikâyesi var bu kitapta. Toplumsal ve iktisadi rejimin deðiþimine baðlı olarak gecekonduların ve gecekonduluların nasıl deðiþtiðinin hikâyesi… Bu hikâyenin içinde ayrı bir hikâye de gecekondulu kadın emeði hakkında.

Muazzam canlı malzemesiyle, roman lezzetiyle okunacak bir araþtırma.