Beschreibung

Eðri büðrü mektup yazısı gibi öyle karmaþık bakma bana. Gülkurusu, can aðrısı gülüþünden yer bırak sevinçlerime. Konuþurken dudaðında tebessümdür mürdüm gül. Sen okunan ve bitmeyen bir mektupsun aykırı anlamlar yüklediðim. Pencere önünde beklediðim ve güneþ içirdiðim fesleðenimsin kokusuyla derinlere daldıðım... Hep bekleyenim ben, gelmeyecek seni...

Vakit daraldıkça kıþ olurum ben. Fırtınaya teslim ederim ipekten kanat dallarımı. Sen yoksun þimdi yüreðim yaralı bir atmaca kuþu misali kendi derinliðinde çırpınmakta. Hekimsiz kalmıþ hasta misali gelincik düþlerine uyanırım. Sen gidince ben ayaza tutulurum, yok olur çiçeklerim. Yüzlerce yıl birikmiþ bir acının eþiðinde sallanır gibi gözbebeklerim... Sen gidince yaralarım açılır solgun bir çiçek gibi... Sen gidersin ben susarım biliyorsun çünkü kahrolası bir gururum var benim. Daðlara kafa tutan, Ferhat misali zirveleri aþan ama sevgiliye varamayan umutlarım... Bir bir yenilgiye dost olan yitik sevdalarım... Bir kelebeðin kanatlarında ürperen kır çiçeði hislerim... Senin her gülüþünün yedi lisanda bir anlamı var. Yedi kıta, yedi ülke, yedi iklim, yedi dil seni anlatmaya gönüllenmiþ kendi dilinde... Ah, hüzün çiçeði kuþların suçu ne? Yol azıðı çiðdemleri ezer ellerin. Sen benim yitiðimi bulduðumdun. Yaklaþamadıðım, yakınlaþamadıðım umudumdun. Ey hüzün çiçeði ben bir þehirdim þiirle kurulu mekânlarım. Sen bir göçmen kuþsun þehrimde uçmak çizen. Yaralarıma tuz basan...

Sustuðum, susadıðım, adandıðım ve kınandıðımsın. Belki sevgimi yedi dilde
anlatamam sana. Ama bunu bil hüzün çiçeðim benim de söyleyecek sözlerim, dile gelecek þiirlerim vardı. Ama sustum. Bilirsin, ben iyi susarım!