Beschreibung

Uzayıp giden hayat yolunda karþılaþmadıðı sıkıntı, görmediði ölüm kalmamıþtı. Geçmiþe dalıp giden gözlerinin arkasında o yıllar yatıyordu. Neþeyle, ümitle yaþama sarıldıkları zor yıllar...

Binaların yapımına kullanılacak kireçleri kendileri yapıyorlardı. Nasıl mı? Ana binadan epeyce yukarıya bir kireç ocaðı yapılmıþtı. Kireç yapılacak taþları da oraya taþımak onların iþiydi. Perge Harabeleri'nin yıkıntılarından etrafa daðılan taþları yüzlerce öðrenci tek sıra olup elden ele ocaða ulaþtırıyorlardı. Ocaðın yakıtı da seçilmiþ baþka bir grup tarafından, çevredeki makiliklerden saðlanıyordu. Tahralarla, baltalarla kesiliyor, yine onlar tarafından sürüklenerek ocaða taþınıyordu. Taþlar kirece dönüþünce söndürülüp, badana iþlerinde kullanılıyordu. Yılmıyordu. Bu malzemelerin inþaat yerine taþınması da yine o "Atom Karıncalara" düþüyordu. Kızlar, erkekler tek sıra halinde onları da elden ele inþaat mahalline ulaþtırıyorlardı. Bu Atom Karıncalar kim miydi? Bunlar Köy Enstitülerinin öðrencileriydi. Münevver 10 yaþında girdiði bu okuldan çok þeyler öðrenerek çıkmıþtı. Zor yıllardan geçmiþ, İkinci Dünya Savaþı'nın yokluklarıyla karþılaþmıþtı. Yılmamıþ, yıkılmamıþtı. Yaþı 81 olmasına raðmen, hayat koþusunda hız kesmemiþ, sizlere ulaþmayı hedeflemiþti. Ömür denilen süre o kadar kısa deðildi!