Beschreibung

Mehmet Gönen'in hikâyesini anlatmak bir volkanın hikâyesini anlatmak gibidir. Bir
volkan, tarihin bir devrinde faaliyet göstermiş, püskürttüğü lavlarla bir yandan
yakmış yıkmış, bir yandan da yeryüzünde yepyeni şekiller, bereketli ovalar
oluşmasına sebep olmuştur. Mehmet Gönen de yüreğinin derinliklerindeki ateşte
pişirdiklerini mısra mısra şiire dökebilmiş bir şairdir. Bugün bu faaliyet azalmış olsa
da, ürettikleri gerek şekil gerekse muhtevası bakımından hakkında her türlü takdir
ifadesini hak edecek mahiyettedir.
Ateşim gül açtı, gelirken kışım.
Ümidi keserken deme elveda!
Ocağın üstünde taşarken aşım,
Elini açıp da deme elveda!