Beschreibung

Giderek koyu laciverte dönüşen gökyüzünün altında, güneşin ve
gazellerin bu kadim şehrinde, damarları bir kez daha çatır çatır
tutuştu. Başını yukarıya kaldırdı, gökyüzü yıldız doluydu. Şimdi
karşısında yarı bir harabe gibi duran hayatlı evin çardağındaki bir
kerevitte gökyüzüne bakarken, en güzel masalları yıldızlardan
dinleyip ezeli sırlara sarılarak uyuduğu o çocukluk günlerini hatırladı.
Ilık- sıcak arası bu bahar akşamında içi titrer gibi oldu. Sonra
toparlandı, kesme taştan yapılmış merdivenlere doğru bir iki adım
attı. Yukarıya çıkarken sözlerinin çoğunu unuttuğu Fuzûlî'nin
gazelinden geriye bir nakarat gibi tekrarladığı tek bir mısra kalmıştı:'Men kimem, sâki olan kim, mey-i sahbâ nedir?..'