Beschreibung

Elmas da sargılı kollarını bebeðe uzatmıþtı. Canını yakmaktan korkarak usulca bırakmıþtı Bayram, oðlunu Elmasın kucaðına. Þimdi burun burunaydılar Elmasla Öksüz. Bir diþi hayvanla yavrusu gibi koklaþıyor, burunlarını birbirine sürütüyor, birbirlerinin boynuna gömülüyor ve tuhaf mırıltılar çıkartıyorlardı. Bebenin küçük elleri, Elmasın saçlarında, Elmasın dudakları bebenin yüzünde dolaþıyordu. Elmas, ne diðer hastaları ziyaret edenlerden ne de Bayramdan hiç utanmadan, hiç gocunmadan, memesini çıkarıp bebenin aðzına vermiþti. Bebek mutlu bir kedi yavrusu gibi guruldayarak þapır þupur emiyordu süt akıtmayan, kuru memeyi. Kadınla çocuk birbirleriyle iç içe geçmiþ, tek vücut olmuþ gibiydiler.

Köprü Olaðanüstü bir bürokratın, otuz yıl bekledikten sonra kavuþulan bir köprünün ve doðunun töreye teslim olmuþ insanların öyküsü. Ayþe Kulinin kaleminden.