Beschreibung

Felsefe tarihi boyunca kendisini ve etrafındakileri anlamaya çalışan
insan, ontoloji ve epistemolojiyi sorularına verdiği cevaplara oranla
biçimlendirmiştir. İnsan merkezli düşünme biçimi olarak hümanizm,
özne dışında kalan her şeyi araçsallaştırma ve değerden düşürmeye sebep
olmuştur. İnsan merkezli öznellik, sadece insan olmayanları dışladığı
için değil, aynı zamanda belli bir insan tipi dışında kalan insanları
dışladığı için de eleştirilmiştir Hümanist öznelliğe tepki olarak ortaya
çıkan posthümanizm, insanı ve diğer var olanları ontolojik açıdan yeniden
konumlandırmaya girişir. Özne-nesne düalitesini yıkarak özneler
çokluğunu ikame etmeye çalışır. Sorunu sadece insanı merkeze almakta
değil, her şeyi diyalektik bir denklem içerisinde düşünmekte görür. Bu
sebeple düalist bir varlık anlayışını birçok felsefi birikimden ve disiplin
dallarından faydalanarak monist, materyalist bir varlık anlayışıyla değiştirmeye
çalışır. Bu çalışmada öncelikle posthümanizmin karşıtı olan
hümanizme değinilmiş ve sonrasında posthümanizmin felsefi kökenlerinin
izi sürülerek posthümanist ontoloji serimlenmiştir. Çalışmanın
amacına uygun olarak da felsefi posthümanizmin yeni bir akım olmaktan
ziyade postmodern düşüncenin radikalleşmesi olarak zuhur ettiği
ortaya konulmaya çalışılmıştır.