Beschreibung

Karanlık, dipsiz, kör bir kuyuya düþtük seninle.

Ayaklarımızda prangalar, bileklerimizde kelepçe,

Her geçen gün daha da harlanan bir ateþte,

Küllerimiz bile kalmayana dek,

Yanacaðız sevgilim.

Zamansız her ölüm, ardında yaralı bir yaþam bırakırdı. Biliyordum. O geceden sonra hiçbir þeyin eskisi gibi olmayacaðını, geçmiþin geçmiþte kalmayacaðını ve bütün zehrini üzerimize akıtmak için bizimle korkusuzca savaþacaðını...

Onulmaz yaralar alacak, tuzaklara düþecek ve tuzaklar kuracak, hatalar yapacak ve bedeller ödeyecektik. Sonuna kadar savaþacak ve kazanacak ama çoðu zaman kaybedecektik. Fakat ne olursa olsun, asla vazgeçmeyecektik.

Bir örümceðin aðına düþmüþ gibiydik. Öyle bir sarmıþtı ki etrafımızı, çırpınmak ve kurtulmak, zamanı geriye sarmak kadar imkânsızdı.

Fakat içimde bir his vardı. Her þeye bir son verebilmek için en baþa dönmek ve o geceyle yüzleþmek gerektiðini söylüyordu. Zira geçmiþe uzanan tüm sırlar, o gecede saklıydı. Yaþananların vebali ise bütün geleceði yakacaktı.