Beschreibung

'İnsanın kalbi kimdeyse evi de oradadır.'

Bahar geldi ve çiçekler kalplerini sarıp sarmaladı. Önce bakıþlar, sonra tebessümlerle adımlar atıldı. Sıcak bir kıþı geride bırakan güzel ruhlar þimdi güneþin ıþıðında yanmaya hazırdı.

Mislina ve Akif Selim'in kalbi birbirinin dengiydi ve her kalp dengine koþardı. Mislina þairdi, Akif Selim ise þiir. Fakat ikisi de okudu, ikisi de yazdı çünkü birbiri için atan kalpler bir gün muhakkak bir kitabın aynı cümlesinde nefes alırdı.

Sevgileri her geçen gün derinleþirken karþılarına çıkan güçlüklere inat daha sıkı sarılıp bir söz verdiler.
Bu sevmeleri kıskandıracak güzellikte bir sevgiydi çünkü kalp kırmaktan korkan iki insan nefreti hiçbilmezdi.

Onlar gökyüzünün en güzel yerinde parlayan iki inci tanesiydi.

'Her insanın kalbi bir kafestir ve oraya bir kuþ girer.
Kalp severse kuþ yaþamayı bilir, küserse o kafesin içi boþ kalır ama kalbinin içindeki öldü diye sevmekten vazgeçilmez.'