Beschreibung

Bana sen söylemiþtin, sadece imzalarımız yan yana duracak sonrasında birbirimizi görmek zorunda deðiliz. omuz silktim ve bunu gerçekten söylediðimi hatırladım. O gün ben onu ikna etmeye çalıþırken þimdi o beni ikna etmeye çalıþıyor gibiydi. Bu ortaklık yüzünden baþıma gelmeyen kalmamıþtı. Bir yanım þirket açısından imzala kurtul diyordu ama diðer yanım imzalamakla kalmayacaðını söylüyordu. Cebindeki altın kalemi masaya koydu. Üzerinde ismi yazıyordu. Kalem güneþin yansımasıyla parlıyordu. Havada, yerden metrelerce yüksekteydik ve bu sadece bir iþ anlaþmasıydı. Birbirimizi görmek zorunda deðildik. Ben geri döndükten sonra Ali kendi iþlerine yoðunlaþacaktı ve iþler bu sefer içinden çıkılamayacak bir hal alacaktı. Onca çalıþan insan, kendi hayatım, onlarca departmanın altında çalıþan binlerce insan... Binlerce hayat... Masanın üzerinde kalemi elime aldım ve kapaðını açtım. Amer pür dikkatle bana bakıyordu. Dosyayı açtım. Sözleþme geçen seferkinin aynısı, sadece birkaç ufak noktada oynama oldu. onu dinlemedim aklım o kadar karıþıktı ki açlıktan ve stresten karnıma aðrılar giriyordu. Kalemi parmaklarımın arasına aldım. Tahmin ettiðimden aðırdı. İsmimin altına doðru götürdüm ve bakıþlarımı kaldırıp Amer'e baktım. 'at þu lanet olsa imzayı' der gibi bir hali vardı. Çenesini kasmıþ bana bakıyordu. Gözlerimi yumdum ve derin bir nefes aldım. Kalemin ucundan nokta kadar bir mürekkep damlası düþtü.