Beschreibung

İçinin yangınları bir gün söner. Acıların küle dönüþür. Yok olup gider. Çoraklaþmıþ topraklarına yaðmurlar yaðar. İhya etmek istediklerin yeniden filizlenir. Yaþamak için, yaþatmak için karanlıklara güneþ olur doðarsın. Eðer düþtükten sonra yeniden ayaða kalkmasını bilirsen bir gün sen aydınlatırken tüm kör karanlıklar bir kere daha kaybeder.

Son menzile vardıðımda, son gözyaþım kuruduðunda, son çiçeðim solduðunda, son anımı yaþamaya yaklaþtıðımı düþündüðümde; sonsuz erk sahibi, beni kendisine kul olarak layık gören Allah'a olan güvenim sonsuzdu. O bana asla tükenmediðimi yalnızca sabretmem gerektiðini hatırlatırdı. Onun benim için sakladıðı güzellikleri bilemezdim. O yüzden Allah için sabretmem gerektiðinin farkındaydım.

Herkes konuþtu. Sen susmayı tercih ettin. Susmanın da anlatacakları vardı, bilirdim. O yüzden senin sustuklarından haykırmak istedim. Yeryüzündeki ve yeryüzü dıþındaki bütün güzellikler seni bulsun; çünkü sen bunu fazlasıyla hak ediyorsun...