Beschreibung

Hayatın tümü söylenememiþ bir þiirdir ve yazılmıþtır evrene. Kor ateþlerde yanmıþ söyleyen de dinleyen de.
Nura boyanan varlıklar, iki kapılı hanın mısrasından dalıvermiþler dünya beytinin deryasına, asılmıþlar küreklere adı zaman olan anda.
Zaman "aman" demiþ, saatler durmuþ. Yaman esmiþ rüzgar, esrimiþ. Ayla güneþ kendi kaderlerince sema ederlerken semalarda, þirazesinden çıkarılmıþ, vezin þaþmıþ, renksizliðe boyanıvermiþler. Aþk kitabını okuyan kamerin ayrılık iniltisine dayanamamıþ þems. Ne kamer ne þems kalmıþ ortada. Bir tenin içine iki can sıðmıþlar. Çokluk tek ses, tek yürek oluvermiþ. Can, canana terk edilmiþ. Kader edebinden kederli, varlık mahcup, hepsi kendi veznince kendi þiirini okumada.