Beschreibung

Sen sadece duyduklarım karþısında saðır kalarak deðil, bir baþkasını seçerek ve aramıza bir baþka odayı koyarak, benden o kadar deðerli bir þeyi koparıp onlara götürdün ki, yıllardır acısını duymadıðım bir yarayı öylesine kanattın ki! (...) İçimden götürdüðüm ve bana artık asla geri veremeyeceðin parçam, benim zaferimdi, en nihayet yaþayabildiðim zaferimdi İnci. Bu zafer gücünü, bir kadının bana tutkuyla baðlanmasından alıyordu. (...)
O yaralı çocuklar, yaralarını kurmak istedikleri ailelere isteseler de istemeseler de taþırlardı hep. O yaralı çocuklar, sadece yaralı aileler kurabilirlerdi... Bir kaderdi bu sanki...
Hayalleri, masalları ve yenilgileri olmayan insan, yaþadıðını söyleyebilir mi? Ya o tutku iliþkileri? Bizi bir yerlere götüreceðine hep inanmak istediðimiz, o aþklar, o sevgililer? İliþkilerimizde duvarlar ören ve bunu bize hissettiren kimdir aslında? Kendini kazanmanın bedeli, birilerini kaybetmeyi göze almak mı? O hayalleri yolun neresinde yitiriyoruz?
Lunapark Kapandı, bu sorulara yanıtlar arayanların, diðer yandan da gidenlerin, gitmeyi bilenlerin ve hep aynı yerde kalanların, kendilerini bir odaya tutsak edenlerin hikayesi... Geriye, bir düzen kurduklarına inananların, oyunlarına sıðınanların hayatın neresinde olduklarını sormak kalıyor...
Ve roman bir gerçeði gösteriyor: bu yalanlarımızla o kadar kalabalıðız ki aslında...