Beschreibung

Aðaçlar dalgakıranım, bu kerpiç duvarlar saðlam kalelerim oldu. Bu ev o 'dıþarıdakilerden' ikimizi korudu. Seni hapsettim buraya. Affedersin. Teþbihte hata ettim. Bir mahpusluktan baþka bir mahpusluða koydum seni. Aþk bir mahpusluk deðildir. Aþk koskocaman bir hapishane olan dünyanın açık kalan tek kapısıdır. Kaçalım mı sevgilim o kapıdan? Hadi gel artık tut elimden. Gözümden Deliler Taþtı'yla Çaðan Irmak, o eþsiz filmlerinden de aþina olduðumuz sıra dıþı, derinlikli karakterlerinin, Ege'nin bir kasabasındaki acı-tatlı yaþamlarını çok katmanlı, þiir gibi öykülerle bize anlatıyor. Cıgaralı Naciye'nin sinema tutkusundan, Haktan'ın sırlarla dolu hayatına; Hüsniye Hanım'ın sıkıntısından, bir mevtanın dramına; Elektrikçi Kemal'in inadından, Perizat'ın küskün kalbine ve bir çocuðun rengârenk hayal dünyasına? O her dem gittiðimiz sahil kasabasına, bizi gülümseten gazinolara, hıncahınç doldurduðumuz pazar plajlarına ve özlemle hatırladıðımız 70'lere ıþınlanıyoruz? Geceden hazırlanıp yoðrulmuþ ekmek içi ve soðanı bol tutulmuþ kıyması az köfteler yaz sıcaðında daha fazla beklemesin diye öðlen olmadan mangala atılır, iyot kokusu kısa bir zaman sonra yerini et ve duman kokusuna bırakırdı. Aile babaları dıþında kiþi baþına üçer taneden fazla düþmeyen assolist köfte, bol ekmekle katık edilir, doyurmayınca da harcıâlem domates ve yeþil biber yetiþirdi imdada. Domatesin uvertür olduðu zamanlardı.