Beschreibung

1974 senesinde, bahçeye ilk defa çıktıðımda, üç yaþındaydım ve
Kalamıþ'ta, dört yolun kesiþtiði Erguvan Sokak'ta, Rüya Apartmanı'nda
oturuyorduk.
Biz o zamanlar, mevsim bahar olduðunda mahallenin tüm çocuklarıyla
birlikte kendimizi sokaða atar, karakıþ gelene kadar da pek içeriye girmeden
?baaçede" oynardık.

O zamanlar, çocuklar kaþla gözle idare edilirdi. Genelde evde olan anneler
okuldan gelen çocukların poðaçasını, kekini ayrı, akþamın bol tereyaðlı
pilavını ayrı piþirirdi. Babalar rüzgârda devrilen anteni evire çevire düzeltir,
kumlanan görüntüyü yeniden pırıl pırıl yapardı. O zamanlar büyükanneler
bayram harçlıklarını köþesini iþledikleri mendilin arasına koyar da verir,
eli öpülen dedeler mis gibi kolonya kokardı. O zamanlar çocuklar herkesin
birbirini tanıdıðı mahallenin bahçelerinde oynar, cevizi, dutu aðaçlara
tırmanıp yerdi.
ayçE ayyıldız iþte o çocuklardan biriydi. Gizli gizli divanın altına girdiðinde
saçları somyanın yaylarına takılır, yakalanıp zılgıtı yer, televizyon
kapanırken Þİstiklal Marþı"nı Þhazır ol"da dinler, bayram harçlıklarıyla
çatapat alır, tırmandıðı aðaçlardan inemeyip mahsur kalır,
lastik ve misketleri cebinden eksik etmezdi.
Ve bir gün, o mutlu çocukluk anıları saklı kaldıkları sandıklardan çıkınca,
hatırladıklarını Facebook'ta paylaþmaya baþladı.
Çünkü kelimeler sihirliydi...