Beschreibung

Bugün anladıðımız anlamıyla İktisat ve felsefe, burjuvaziyle birlikte doðdu. Bu yeni sınıf, doða ile insan arasındaki iliþkide yepyeni bir pozisyon almıþtı. Burjuva, insan-doða iliþkisini aracısız kuruyordu, çünkü ortaçaðın tersine tanrıya ihtiyacı yoktu ve kuþkusuz bu devrimci bir durumdu. İktisat ve felsefe iþte yeni sınıfın bu yeni pozisyonun ifadesidir. Çıkıþ noktası insandır ve insan, kökeni itibariyle de burjuvanın ta kendisidir. Onun için Marksizm, canlı, yaþayan, somut insandan yola çıkmayı önerdi. Somut insan, genel, belirsiz insan kimliði altında toplanamaz bir þeydi çünkü. Onun doða karþısındaki konumu birbirinden farklıydı. Genel olarak burjuvalar ve proleterler olarak tanımlanmıþlardı ve bir proleter, gerçekte, hiçbir þekilde felsefenin ve iktisadının insanı ile örtüþmüyordu. Marksizm iþte bu zihniyetin en sert ve acımasız eleþtirisi olarak doðdu. Sonra bir kaza oldu, Marksist iktisat ve Marksist felsefe doðdu. Marksizmin temel metinlerinde açık bir biçimde yapılan felsefe ve iktisat reddiyesi, hızla restorasyona uðradı ve her ikisi de hiçbir þey olmamıþçasına yollarına devam etmeyi denedi. Felsefe için durum daha karıþıktı; Kendisini tarih üstü olarak kurgulayan bu düþüncenin tarihselliði apaçık ortadaydı. Felsefe, Batı tarihinden ayrılarak anlaþılması mümkün olmayan bir düþünceler yıðınıydı. Dolayısıyla bu düþünceyle hesaplaþma, ancak felsefenin dıþına çıkarak ve tarihin içine girerek yapılabilirdi. Tarihsel Marksizm, iktisadi ve felsefi akla karþı yeni bir manifesto arayıþı