Beschreibung

Onlar çekiþedursun, parkın uyanık güvercinleri hiç çekinmeden önlerine kadar gelmiþ, dökülen susamlara dalmıþlardı. Çocuklar fazlalık olan parçayı güvercinlere doðradı. Önlerinde bir güvercin bahçesi oluþtu.

Biri çekinerek ayaklarına dolanan kuþlardan birini okþadı. Hayret, kaçmıyor. Bir daha okþadı, bir daha, çok hoþuna gitti bu. Hayatında ilk kez bir güvercin okþuyordu. Onu gören öteki de güvercinleri okþamaya baþladı. Arada bir göz göze geliyor birbirlerine gülümsüyorlar. Yüzsüz güvercinleri aç sanmıþlardı. Kalan simitleri de doðradılar. Kuþlar yedikçe sanki onlar doyuyordu. Güvercinlerin parlak tüylerinden geçen sevgi ve merhamet en saf hali ile çocuk kalplerini doldurmuþtu.

Sonunda simitler bitti.

Ortada tek bir susam tanesi kalmadı.

Güvercinler birden havalanarak ve çocukların yüreklerini aðza getirerek uçtular.

İleride simit yiyen bir genç çiftin önüne kondular.

Simitçiler birbirlerine baktı.

Sonra güvercinlere baktı.

İkisi de sevincini bulmuþtu.

Artık ne açlık, ne tasa. Artık gidebilirler, yeniden satıþa çıkabilirler.

Her birinin etrafında yüzlerce melek dolaþıyor.